Szlak czerwony: Laskowice Pomorskie - Terespol Pomorski (22km)

NIEBIESKI

WSTĘP

Oto szlak w całości wiodący przez tzw. ziemie kociewską prezentując jej największe walory - wspaniałe lasy i dolina rzeki Wda. Liczy sobie 22 kilometry, a zaczyna się i kończy w dogodnych komunikacyjnie punktach, dlatego bardzo łatwo zorganizować sobie jednodniową wycieczkę właśnie tym szlakiem. 

JAK SIĘ DOSTAĆ I WYDOSTAĆ

Zarówno początek jak i koniec szlaku znajdują się przy linii kolejowej łączącej Bydgoszcz z Gdynią, a więc połączenia są częste. Ja poradziłem sobie w następujący sposób: samochodem dojechałem do Laskowic, skąd udałem się na szlak, a potem z Terespolu pociągiem wróciłem do punktu wyjścia (5,3zł, 9minut jazdy). Ewentualne podzielenie szlaku na dwie części jest raczej trudne i nie polecam. Zanocować można w lesie, kilka dogodnych polan z pewnością się znajdzie.

LASKOWICE POMORSKIE: Aleksandrów Kuj., Bielsko-Biała Główna, Brodnica, Bydgoszcz Główna, Chojnice, Ciechanów (w okresie letnim), Czersk, Częstochowa,Działdowo, Gdańsk Główny, Gdynia Główna, Gniezno, Grudziądz, Hel (w okresie letnim), Inowrocław, Jabłonowo Pomorskie, Katowice,Kielce, Kołobrzeg (w okresie letnim), Kraków, Krynica-Zdrój, Kutno, Leszno, Łeba (w okresie letnim), Łódź Kaliska, Malbork, Poznań Główny, Sopot, Sosnowiec, Szczecinek (w okresie letnim), Szklarska Poręba Górna, Tczew, Tuchola, Toruń, Warszawa Zachodnia (w okresie letnim), Wierzchucin, Włocławek, Wrocław Główny, Zakopane, Zielona Góra

TERESPOL POMORSKI: m.in.: Brodnica, Bydgoszcz Głównam Gdynia Głównam Inowrocław, Laskowice Pomorskie, Tczew

OPIS PRZEJŚCIA

Zaczynamy na dworcu PKP w Laskowicach. Następnie trzeba dostać się na ulicę Długą (główna ulica w miasteczku) i nią na południe (w lewo) ciągle prosto, mijając dwa domy misyjne, aż do przejazdu kolejowego. Tam należy iść prosto - wzdłuż torów, wchodząc w polną drogę i ciągle przed siebie. Na ewentualnych skrzyżowaniach obierać drogę taką, by iść ciągle wzdłuż torów. Należy tak wędrować, aż do budynku PKP, przy którym należy skręcić w prawo. Dostaniemy się tym samym do Osłowa. Tam należy wędrować cały czas prosto, jak wiedzie droga. Po wejściu w las raczej kierować się w prawo, aż do jego końca, wtedy należy odbić w lewo i skrajem wędrować prosto, aż do małego wąwozu z lewej strony, do którego należy się udać i ciągle prosto. Na skrzyżowaniu w kształcie T, nie należy wybierać żadnej z dróg, a iść prosto w małą ścieżkę i nią ciągle prosto, aż do Leosia (generalnie w kierunku torów). Potem wzdłuż torów, aż do możliwości zejścia  w dół, aż do małej kładki nad Wdą. Tam, przed rzeką, w lewo i pod wiaduktem, a potem w lewo i pod górę, by odbić w prawo i nadal szczytem doliny wzdłuż rzeki. Dalej lasem zgodnie ze znakami (bdb oznaczenia), aż do Bedlenek i przez most obok nadleśnictwa i potem w lewo drogą. Dalej za znakami aż do Małego Dólska - nowe osiedle domów jednorodzinnych i ciągle wzdłuż drogi, aż do rozlewiska Wdy, gdzie pod wiaduktem wokół rozlewiska do jazu w Kozłowie. I dalej prosto, odbijając w leśną drogę, by potem wyjść na główną szosę 240, którą trzeba przeciąć i iść prosto, aż do Terespolu Pomorskiego i stacji PKP. Polecam dokładne wydruki map lub ślad GPS (raz pobłądziłem lekko, za Małym Dólskiem).

OPINIA I ATRAKCJE

Dosyć interesującą miejscowością są Laskowice - na wikipedii tutaj jest dobry opis atrakcji. Inną jest głaz świętego Wojciecha (25m obwodu 3,8 wysokości) 3 co do wielkości głaz narzutowy w Polsce. Podobno diabeł targał go, aby zatrzymać bieg Wdy, lecz zastał go świt i porzucił go w środku lasu. Dolina rzeki Wdy - długość rzeki 198km, bardzo popularny szlak kajakowy. Wiadukty kolejowe (b. wysokie) nad Wdą oraz pomnik upamiętniający odnalezienie meteorytu "Świecie" o wadze 21,5kg, wiele ciekawych informacji tutaj. Elektrownia wodna w Kozłowie i jaz. W okolic szlaku jest Świecie z bardzo znanym zamkiem (starówka i interesujące kościoły) i Chełmno (starówka!),

Szlak jest jednym z najładniejszych i najciekawszych jakimi wędrowałem. W większości wędruje się lasami, choć są i dłuższe fragmenty asfaltowe (mniej interesujące). Lasy są bardzo ładne, a widoki potrafią zaprzeć dech w piersi. Ogólnie ma się wrażenie dzikości i obcowania z nienaruszoną naturą. Bardzo ciekawy zakamarek województwa kujawsko-pomorskiego. Taki szlak z prawdziwego zdarzenia, którego nie powstydziłoby się nawet małopolskie, bo niestety bolączką naszego województwa jest wiele szlaków zwyczajnie nieciekawych, raczej rowerowych (bo sam asfalt).

GALERIA

Photo Gallery by QuickGallery.com

Szlak czerwony: Przyłubie-Rojewo/Gniewkowo (34 km)

CZERWONY: PRZYŁUBIE-ROJEWO/GNIEWKOWO (34 KM)

WSTĘP

Moim zwyczajowym źródłem informacji przed wyruszeniem na szlak zawsze była strona internetowa toruńskiego PTTK, gdzie p. Henryk Miłoszewski udostępnia doskonałe opisy krajoznawcze tras. Do pewnego czasu byłem przekonany, że w województwie kujawsko-pomorskim innych, niż tam opisane, szlaków nie ma. Stronny innych oddziałów są bardzo ubogie w podobne informacje. Jednak bardzo się myliłem, gdyż toruńskie szlaki to jedynie ułamek wytyczonych przez PTTK tras. W momencie przekonania się o tym otworzyły mi się nowe perspektywy wędrówek. Jednym z takich “nowych” wypadów jest szlak Przyłubie-Rojewo – szlak zaniedbany, w trudnych puszczańskich warunkach o łącznej długości ponad 34 kilometry. Postanowiłem dokonać drobnej modyfikacji, spakowałem tobołki i o 6:14 wsiadłem w pociąg na Toruń Miasto i ruszyłem do Przyłubia...

JAK SIĘ DOSTAĆ I WYDOSTAĆ

Jeżeli chcemy wędrować oryginalną wersja szlaku, to wydostać się z Rojewa nie będzie łatwo. Według internetowych rozkładów nie kursują tam autobusy (ani w okolicach), a najbliższą stacją PKP jest Gniewkowo (około 9,5 km dodatkowego marszu) albo Jaksice (też około 9,5), co łącznie daje grubo ponad 40km (43 kilometry). Zalecam zatem porzucenie takiego pomysłu, bo szlak sam w sobie jest dosyć męczący, więc 43 kilometry w trudnym terenie przestaje dawać jakąkolwiek przyjemność. Polecam zatem opcję jaką ja wybrałem – pod koniec szlaku w Kępie Kujawskiej (na granicy z Godziębą) iść do Gniewkowa. Łącznie wtedy szlak ma też około 34 kilometrów, ale kończymy w doskonałym komunikacyjnie punkcie. Połączenia Toruń i Inowrocław bardzo częste, do Bydgoszczy też można łatwo się dostać z przesiadką.
Jeżeli chodzi o początek szlaku, to do Przyłubia łatwo dostać się pociągiem z Torunia i Bydgoszczy.
Istnieje jeszcze opcja podzielenia szlaku (lub nocowania na szlaku). Jedyna rozsądna możliwość to stacja w Cierpicach (niedaleko od szlaku) i dojazd do Bydg. lub Torunia. Nocować można na b. fajnej polanie obok nadleśnictwa Cierpiszewo (osada Dybowo) lub na dziko w lesie (teoretycznie nielegalne, więc odradzam [tak, tak...]).

OPIS PRZEJŚCIA

Wyślę do National Geographic,
może opublikują.

Szlak wiedzie dzikimi terenami nadwiślanymi, a znaki są szczątkowe, a nawet szczegółowy opis wędrówki okazać się może niewystarczający. Na stronie wirtualneszlaki jest dosyć obszerny opis przejścia, ale mało przydatny na samym szlaku. Coraz większa wycinka drzew I ogólne zagmatwanie przebiegu szlaku sprawia, że jedyną słuszną opcją jest korzystanie z nawigacji GPS I pliku gpx (polecam ten: wirtualneszlaki.pl) lub mój ślad wklejony na końcu wpisu. Zaznaczam jednak, że czasem zbaczałem trochę ze szlaku (omijając np. stada dzików).

W skrócie – należy iść za stację I kierować się na wschód wzdłuż duktu. Potem ostra wycinka drzew I między świerkami – północny-wschód. Aż do drogi, którą należy przeciąć I na wschód wzdłuż wisły, potem na południe przez Cierpice-Kąkol-Jarki I dalej południe, aż do Gniewkowa. Naprawdę opisy nie mają sensu – dokładne wydruki mapek lub gps to jedyna opcja.


Ślad Wirtualneszlaki: http://wirtualneszlaki.pl/szlaki-piesze/przylubie-rojewo-zielonej-strugi-pieszy-czerwony
Mój ślad:
http://www.gpsies.com/map.do?fileId=hxhprrrnxxqedhhh&referrer=trackList

MAPA (z moim śladem):


OPINIA

Szlak jest bardzo interesujący pod względem przyrodniczym. W większości wiedzie przez lasy, asfaltem idzie się drobne odcinki, a rejony w okolicy Wisły dostarczają niezapomnianych wrażeń. Jest tam po prostu dziko, tak jakby czas się zatrzymał. Z drugiej strony im bliżej drogi krajowej, tym większa szansa na spotkanie samochodu parkującego na uboczu, w którym pan korzysta z usług przydrożnej pani. Na małych polanach leżą sterty zużytych prezerwatyw, ale na to nic poradzić nie można. Dla przeciwwagi jeżeli będzie się miało trochę szczęścia (lub pecha) można spotkać mnóstwo dzików. Zalecam ciągłe rozglądanie się za dogodnym drzewem do ucieczki.
Jest to jeden z moich ulubionych szlaków jak na ten moment, głównie dzięki fragmentom nadwiślanym. Dla znudzonych jednostajnym krajobrazem puszczy bydgoskiej można szlak zakończyć w Cierpicach na stacji PKP. Jednak zachęcam do całego przejścia, bo mimo, że puszcza pozornie podobna, to jednak dostarcza zawsze nowych wrażeń. Zresztą pamiętajmy o ważnej zasadzie - Maszeruj albo giń.


GALERIA
Nie ma to jak wspaniałe zdjęcia profesjonalnym aparatem. Najwyższa jakość zdjęć to mój priorytet... Człowiek łasi się na najtańszy aparat rzekomo "całkiem dobry", bo jest poręczny, ale efekty są po prostu żałosne. Trzeba dźwigać, płakać, męczyć się, a w nagrodę otrzyma się dobre zdjęcia. Bo inaczej to... to co poniżej:

W tle królowa polskich rzek.

Tereny piękne i dziekie, więc i
dzikie wysypisko 

Ambona dla niewymagających.

Nadleśnictwo Cierpiszewo

Zielona struga.

Niczym z baśni.

Stylowy przystanek, ale czemu te
napisy???

Nowy wiadukt w Cierpicach.

Piękne dęby przy leśnictwie Niedźwiadek.

Znakarzom zabrakło czerwonej farby.

Idąc za znakiem kontynuowalibyśmy
szlak oryginalny, ale polecam iść tam
skąd zrobione jest zdjęcie.

Rynek w Gniewkowie.

Muzeum Regionalne w dawnej Synagodze.